Alexandra Marati et Frédéric Berger-Cardi

à l’Institut Français de Thessalonique

GUERRE ET PAIX

COMMISSAIRE DE L’EXPOSITION: ALEXANDRA MARATI

Un sujet qui domine l’actualité. Une guerre des hommes, au sens littéral, mais aussi un bouleversement total de la paix de notre existence et de notre vie en communauté. La guerre du fort contre le faible, l’exode des réfugiés, la destruction de la nature et de l’écosystème, une angoisse inconnue qui nous submerge, nous accule au repli sur nous-mêmes, nous isole.

Or, toujours, la guerre coexiste avec la paix..

Les œuvres d’Alexandra. Imprégnées de sensibilité et d’empathie, elles préservent leur structure architecturale grâce aux multiples couches de couleurs superposées et aux formes complexes qui, d’abord compactes, se font peu à peu spectrales,ou presque d’acier. Espaces extérieurs et intérieurs, souvent clos, évacués ou abandonnés pour cause de force majeure extrême et imprévisible…En des lieux à la tranquillité trompeuse plane un sentiment de perte et d’imminence d’une nouvelle explosion. Images lumineuses et obscures alternent dans le scintillement desteintes irisées et métallisées émises par les armes et les véhicules restés là, créant une atmosphère de flou et de mystère. La déconstruction géométrique graduelle des espaces évoque des processus d’introversion et de découverte de soi.

Fini, c'est fini, ça va finir, ça va peut-être finir. Les grains s'ajoutent aux grains, un à un, et un jour, soudain, c'est un tas, un petit tas, l'impossible tas…Ce sont de jolies dimensions, je m’appuierai à la table, je regarderai le mur, en attendant qu’il me siffle. - Samuel Beckett

Les œuvres de Frédéric. Une quête pacifique dans la nature et l’univers cosmique sous leur forme la plus primitive, où, avec sobriété et toute couleur absente, la dominance d’ombre noire et blanche génère des images, sereines et brusques, en mouvement, une délicate obscurité qui transforme les surfaces vides de toute présence humaine en ondes énergétiques et en lumière. Souvenirs spatio-temporels, elles renvoient fortement à une interaction avec les éléments de la nature, objets dématérialisés –planètes en suspens et trous noirs. Tout semble absorber puis refléter vers le dehors la « spiritualité » qui l’entoure. La nature pénètre si dynamiquement dans l’espace qu’elle impose son silence, incitant à une séduisante ascèse.

Le silence…de tous ceux qui « pratiquent la science du retrait enchanté ». - Henri Michaux

Nous cherchonsces utopies, nous en rêvons.

Notre désir de les toucher va croissant.

Deux artistes, Alexandra Marati et Frédéric Berger-Cardi, à première vue si différents par leurs formes, par leurs moyens, par le choix des couleurs, monochromie contre polychromie, se rencontrent sur les chemins imaginaires de leurs paysages spirituels, dans un dialogue bouleversant. Une différence complémentaire, un optimisme latent et une solidarité interculturelle…

En collaboration avec la Nouvelle Amicale

Et la Galerie DONOPOULOS IFA

Η Αλεξάνδρα  Μαράτη και ο Frédéric- Berger- Cardi

στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Θεσσαλονίκης

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΑΡΑΤΗ

Ένα θέμα που κυριαρχεί στην επικαιρότητα. Ένας πόλεμος του ανθρώπου, όχι μόνο στην κυριολεκτική του έννοια, αλλά και σε οτιδήποτε άλλο έχει ανατρέψει την ειρηνική μας διαβίωση και συνύπαρξη. Ο πόλεμος του ισχυρού απέναντι στον πιο αδύναμο, οι πρόσφυγες, η καταστροφή της φύσης και του οικοσυστήματος, μια άγνωστη αγωνία που μας κυριεύει, που οδηγεί στην εσωστρέφεια και την απομόνωση.

Ο πόλεμος πάντα συνυπάρχει με την ειρήνη.

Τα ζωγραφικά έργα της Αλεξάνδρας, Πλασμένα με ευαισθησία και ενσυναίσθηση, διατηρούν την αρχιτεκτονική δομή τους με τις πολλαπλές χρωματικές επιστρώσεις και τις περίπλοκες μορφές που από πιο συμπαγείς μετατρέπονται σταδιακά σε φασματικές ή οριακά ατσάλινες. Χώροι εξωτερικοί και εσωτερικοί, συχνά περίκλειστοι, που έχουν εκκενωθεί ή εγκαταλειφθεί λόγω ακραίων και απρόβλεπτων γεγονότων ανωτέρας βίας… Σε τόπους φαινομενικής ησυχίας, πλανάται η αίσθηση της απώλειας και μιας επικείμενης νέας έκρηξης. Εικόνες φωτεινές και σκοτεινές εναλλάσσονται μέσα από το τρεμόσβημα ιριδίζοντων και μεταλλιζέ αποχρώσεων που εκπέμπουν τα εναπομείναντα όπλα και οχήματα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα θολή και μυστήρια. Η βαθμιαία γεωμετρική αποδόμηση των χώρων θυμίζει διαδικασίες εσωστρέφειας και αυτογνωσίας.

Fini, c'est fini, ça va finir, ça va peut-être finir. Les grains s'ajoutent aux grains, un à un, et un jour, soudain, c'est un tas, un petit tas, l'impossible tas….Ce sont de jolies dimensions, je m’appuierai à la table, je regarderai le mur, en attendant qu’il me siffle. - Samuel Beckett

Τα ζωγραφικά έργα του Frédéric, Μια ειρηνική αναζήτηση στη φύση και στο κοσμικό σύμπαν, στην πιο αρχέγονη μορφή τους, όπου με τρόπο λιτό, και την απουσία χρώματος, η κυριαρχία ασπρόμαυρης σκιάς, γεννά γαλήνιες, και βίαιες κινούμενες εικόνες, ντελικάτη σκοτεινιά που μετατρέπει τις άδειες από την ανθρώπινη παρουσία επιφάνειες σε ενεργειακά κύματα και φως. Χωροχρονικές μνήμες, παραπέμπουν έντονα σε αλληλεπίδραση με τα στοιχειά της φύσης, εξαϋλωμένα αντικείμενα – πλανήτες που μετεωρίζονται και μαύρες τρύπες. Όλα φαίνονται να απορροφούν και να αντανακλούν στη συνέχεια προς τα έξω την ’’πνευματικότητα’’ που τα περιβάλλει. Η φύση εισβάλλει τόσο δυναμικά στο χώρο επιβάλλοντας τη σιωπή της, παρακινώντας σε έναν γητευτικό ασκητισμό.

Le silence…de tous ceux qui ’’pratiquent la science du retrait enchanté’’. - Henri Michaux

Αναζητούμε και ονειρευόμαστε γι’ αυτές τις ουτοπίες.

Όλο και πιο πολύ θέλουμε να τις αγγίξουμε.

Δύο καλλιτέχνες η Αλεξάνδρα  Μαράτη και ο Frédéric- Berger- Cardi, εκ πρώτης όψεως τόσο διαφορετικοί στις φόρμες τους, στα μέσα τους, στην επιλογή του χρώματος, μονοχρωμία/πολυχρωμία, συναντιούνται στους φαντασιακούς δρόμους των απεικονίσεων τους, σε έναν ανατρεπτικό διάλογο. Αλληλοσυμπληρούμενης διαφορετικότητας, κρυμμένης αισιοδοξίας και διαπολιτισμικής αλληλεγγύης….

Σε συνεργασία με τη Nouvelle Amicale

και τη γκαλερί DONOPOULOS IFA